[wwoofjapan] ทำฟาร์มออร์แกนิกที่เมือง Hita Kyushu : Autumn in Japan 2015 Past 1

ถึงญี่ปุ่นวันแรก 2 Oct 2015 เริ่มที่ Rice Farm

คือไปทำงานที่ฟาร์มข้าวนะ แต่ไม่ได้ทำอะไรเกี่ยวกับข้าวเลย 

เพราะยังไม่มีงานที่เกี่ยวกับข้าวให้ทำ

Autumn in Japan 2015 : Plan a trip 2 month in Japan, Korea, 

   เริ่มทริป ก่อนเดินทางจนกระทั่งถึงเวลาเดินทาง ก็ยังคงทำงานอยู่ 

แต่ยังไม่เสร็จ ต้องเอาไปทำต่อที่ญี่ปุ่น 

สัมภาระเกี่ยวกับงาน เยอะกว่าเสื้อผ้าอีก กระเป๋าเสื้อผ้าเบามาก 

ไปญี่ปุ่น 2 เดือน

 

รูปซ้ายกระเป๋าใหญ่คือเสื้อผ้า กระเป๋าสีชมพู คืองานล้วนๆ

รูปขวา ของขายในงาน Tokyo Design Week 2015

บินตรง Bangkok - Fukuoka by Jetstar airline

ถึงสนามบิน Fukuoka กรอกแบบฟอร์มเข้าเมือง

อ่านวิธีการได้ที่นี่คะ http://www.marumura.com/talkative/?id=4254

และก็เอากระเป๋าล้อลากสีชมพูใบใหญ่ ส่ง Yamato Transport

http://www.kuronekoyamato.co.jp/en/

YAMATO คือ บริษัทขนส่ง ส่งทุกอย่าง ไปส่งทุกที่ มีจุดบริการเยอะมากๆในทุกซอกทุกมุมในญี่ปุ่น

คือไปที่ไหนก็เห็นจุดบริการ YAMATO

อ่านเพิ่มเติมที่บล็อกนี้คะ เพราะเราก็อ่านจากที่นี่

http://www.marumura.com/travel/?id=7816

ส่งของเสร็จแล้ว ก็นั่งรถบัสไป Hakata เพื่อจะกินราเม็งคิวชู

ระยะทางใกล้ๆ นั่งรถบัสไปไม่นานก็ถึง ประมาณ 15 นาที

Hakata ก็คือ Fukuoka นั้นแหละ เป็นตัวเมือง Fukuoka

Hakata คือชื่อเก่า, Fukuoka คือ ชื่อใหม่ แค่นั้นเอง

เครื่องมือสื่อสารแบตจะหมดใช่มั้ย ไม่ใช่ปัญหา ที่ร้าน Macdonald มีที่ชาร์จแบต

*ที่ญี่ปุ่น Seven eleven มีห้องนำ้

เพื่อนแนะนำร้านราเม็ง ดังนั้น ต้องหาให้เจอ และต้องกินให้ได้

ร้านนี้เดินจาก Hakata Station ได้ ไม่ไกล 

ร้าน Hakataikkousha

http://tabelog.com/en/fukuoka/A4001/A400103/40028355/

เมื่อก่อนคิดว่า ถ้าได้ไปญี่ปุ่น ราเม็งคืออาหารที่ใฝ่ฝัน

และตอนนั้นสับสนระหว่าง ราเม็ง กับ โซบะ แตกต่างกันอย่างไร

ปีที่แล้ว เพื่อนพาไปกินร้าน โซบะ อร่อยมาก เป็น One of Japan

ร้านอยู่ที่ โตเกียว ย่าน Omotesando ยืนตั้งหลักแถวๆ Apple store ก็ได้

หรือโชว์รูปหน้าร้านให้ยามดู หรือคนแถวนั้นก็บอกทางได้นะ

ระหว่าง ราเม็ง กับ โซบะ, ถ้าให้เข้าใจง่ายๆคือ โซบะ เกิดก่อนประมาณ 100ปี, 

ราเม็งมาทีหลังประมาณ 50ปี

โซบะ มีรสชาติเดียว แต่ ราเม็งมีหลายรสชาติ แบบว่า จืด เผ็ด และ อื่นๆ

คือ ถ้าเราเข้าใจไม่ผิด ข้อมูลนี้ก็คือถูกต้องแหละ

กลับมาที่ Ramen Kyushu ราเม็งคิวชู คือแตกต่างกับราเม็งโตเกียว

คือหากินไม่ได้ในโตเกียว คนโตเกียว ไม่ได้กิน เพื่อนญี่ปุ่นบอกมา

นี่คือเหตุผล ต้องหาให้เจอ และต้องกินให้ได้ คืออร่อยมาก นำ้ซุปคือแตกต่าง

คือ....นำ้ซุปแบบ นุ่มเหมือนฟองเบียร์อะ

ต่อไปก็นั่งรถบัสไป บ้าน wwoof ที่ Hita city

เรากำลังอยู่ที่ North Kyushu รู้สึกว่าคนคิวชู ใจดี เรียบๆ สบายๆ ชีวิตไม่รีบมาก

มาถึงบ้าน wwoof, Host ขับรถมารับที่ bus terminal

ทุกคนใจดี และเป็นกันเองมาก ต้อนรับเราเหมือนลูกหลาน

มาถึงก็มืดแล้ว กินข้าวเย็นกันพอดี รู้สึกบ้านนี้ดูญี่ปุ่นมาก

โบราณแต่ก็ไม่โบราณ คือก็มีธรรมเนียมญี่ปุ่น

จานข้าววางตรงตำแหน่ง ทุกมื้อ ทุกวัน อุปกรณ์ของใครบ้าง

ทุกคน จำได้หมด คือไม่ใช่ว่าเราเป็นคนอื่นแล้วแยกอุปกรณ์นะ

คือทุกคนในบ้าน เป็นเหมือนกันทั้งบ้านคะ 

ถ้วย ชาม ตะเกียบ ของใคร ลายไหน จำได้หมด

และ ถ้วย ชาม ใช้กับ อะไร ต้องชัดเจนนะคะ แบบว่า ถ้วยข้าว ถ้วยซุป 

แก้วชา แก้วกาแฟ คือ อุปกรณ์ครัวแม่บ้านญี่ปุ่น คือเยอะมากกกก

มาถึงก็กิน และก็ นอนเลย สบายจริงๆ เราพักที่นี่ 1 week

2 - 9 October 2015

wwoof คือ เรามาช่วยทำงานฟาร์มออร์แกนิค ที่นี่เป็นฟาร์มข้าว

ทำงาน กินฟรี พักฟรี

http://www.wwoofjapan.com

ประเทศญี่ปุ่นดื่มชาเป็นปกติ เพราะประเทศอากาศเย็น ดื่มชาเพื่อผ่อนคลาย และความอบอุ่น

ทำอาหารแต่ละมื้อ อุปกรณ์ครัวเยอะมากมาย ล้างเสร็จ เช็ดแห้ง เก็บเข้าตู้เรียบร้อย

คือเก็บแบบเรียบร้อยมาก แบบว่าเหมือนเดิมทุกอย่าง และอีกไม่นาน ก็เอาอุปกรณ์พวกนั้นออกมาใหม่ 

และทำอาหารมื้อต่อไป

คือรู้สึกว่า เค้าใช้ของทุกอย่างอย่างจริงจัง และใช้จริง อาหารการกินแต่ละมื้อคือเต็มที่มาก

ทำให้คิดถึงตอนมาญี่ปุ่นแรกๆ มาโตเกียว จะได้ยินเสมอว่า ค่าครองชีพที่ญี่ปุ่นคือสูง ก็คือสูงจริงๆ

แต่เค้าก็กินกันแบบจริงๆ เหมือนกัน ค่าครองชีพ ก็คือค่าครองชีพ ทำงานในญี่ปุ่นได้รับ

ค่าตอบแทนสูง แต่รายจ่ายก็สูงเหมือนกัน มันก็คือสมดุลนะ และ อาหารแต่ละชาม มาแบบใหญ่โต

และอร่อย ครบตามภาพเสมอ ไม่เคยผิดหวังกับคำเชิญชวนในญี่ปุ่น เพราะจะได้รับอะไรที่เกินนั้นเสมอ

ในความคิดเรา ญี่ปุ่นคือ simple ทุกสิ่งทุกอย่าง simple

ไม่ว่าจะเป็นของใช้ ของกิน อาหารต่างๆ ยกตัวอย่าง ข้าว กับ ปลา ก็กินได้แล้ว

เราคนไทยอาจมองว่า จะอิ่มมั้ย คือ อิ่มนะ และอิ่มมากด้วย คือเค้าไม่กินทิ้งกินขว้าง 

ไม่นำเสนอความสวยงาม อลังการ แล้วเหลือทิ้งกินไม่หมด

งานแรกเลย harvest pumpkin ไม่เคยทำเลย นี่ครั้งแรก 

ก็ใช้กรรไกรตัดก้านมันปกตินี้แหละ ง่ายมาก

อันนี้คือ ย้ายต้นเล็กๆ มาใส่กระถางพลาสติกเล็กๆ 

ตอนเช้าพาหมาออกไปเดินเล่น หมาขี้ข้างทาง เจ้าของหมาคือเก็บขี้ใส่ถุง เอากลับไปทิ้งบ้านนะ

งาน คัดแยกหัวหอมใหญ่ แยกส่วนดี ส่วนไม่ดี ส่วนดีเอาไปขาย ส่วนไม่ดี ล้างทำความสะอาด กินได้

มื้อนี้อุปกรณ์ ครัว เยอะ มากกกกก

 

อันนี้คืออีก 1 ลัง ที่จะต้องส่งถึงโตเกียว จาก ประเทศไทย 

และ shipping order จาก etsy site ส่งไป Canada and United state

ต้องขอบคุณ internet, camera and application ต่างๆ ที่ทำให้เราทำงานได้ทุกที่

ทุ่งนา สีสวยมาก

 

รู้สึกว่า Hita city เป็นเมืองที่เกี่ยวกับนก เห็นนกทุกที่เลย Host อธิบายให้ฟังนะ แต่ไม่ค่อยเข้าใจ

อาจจะเป็นเพราะภาษาอังกฤษเราคงเลวร้ายมาก 555

ขึ้นไปบนเขา มองลงมาคือเมือง Hita City

งานทำความสะอาด Potato 

Host ทำกับข้าวไม่ทัน ก็เลยพามากินขนมที่ร้านเพื่อน

 อร่อยมาก ร้านน่ารัก สไตล์อังกฤษ ทำแยมเอง เจ้าของร้าน เป็นผู้หญิง ตัวเล็กๆ รูปขวา 

เป็นศิลปินแกะไม้ งานสวยและละเอียดมาก

ปั่นหัวหอมใหญ่ เอาไปทำ curry และก็ถอนวัชพืช สนุกดี เพลินๆ

ห้องนอนมีที่นอนให้นะ แต่นอนโซฟาทุกวันเลย ทำงานของตัวเองต่อและก็ขี้เกียจลุกไง นอนยาวถึงเช้า

อันนี้เหมือนจะเกี่ยวอะไรกับ Isaac newton

แต่ก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องอีกแหละ

ถุงใส่ข้าว น่าสนใจมาก เป็นถุงกระดาษ แต่สามารถใส่ข้าวได้เป็นสิบๆโล

ใกล้ครบ 1 week แล้ว เริ่มเห็นต้นไม้โตขึ้น น่ารักดี

ก่อนวันกลับ  1 วัน ได้เพื่อนใหม่ 2 คน เป็นชาวฝรั่งเศส และ เยอรมัน

เป็น wwoofer มาใหม่ เสียดาย ไม่ได้ทำงานด้วยกันเลย แต่ที่น่าสนใจคือ

ก่อนหน้านี้เธอเป็น wwoofer ที่ nagano ที่ที่เราจะไปเก็บแอปเปิ้ลนั้นเอง

รำ่ลาหมา

Host ให้ข้าว 1 กก และ ขนม ของกินระหว่างเดินทาง

 Host and family

wwoofer 2 คน ฝรั่งเศส และ เยอรมัน

สาเหตุที่สนใจ wwoof มีหลายเหตุผล ธรรมชาติเป็นเรื่องที่น่าสนใจอันดับแรก

ออแกนิคฟาร์ม คือฟาร์มที่ไม่ใช้สารเคมี ดังนั้นคนต้องสุขภาพดี และ ของกินต้องสะอาดแน่ๆเลย

ดินสะอาด นำ้สะอาด เพราะไม่ใช่สารเคมี

wwoof ทำให้ได้เที่ยวที่แปลกๆ ห่างไกลเมือง ที่ที่ไม่ง่ายที่เราจะได้ไป หรือได้เห็น

จริงๆแล้ว หลักการของ wwoof คือ ทำงาน กินฟรี พักฟรี ได้เรียนรู้วัฒนธรรม

ของการมีชีวิตอยู่ของวัฒนธรรมนั้นจริงๆ และ ได้ประสบการณ์ใหม่ๆ มากมาย

และที่อยากรู้อีกอย่างคือ อยากรู้ว่า ชนบทของญี่ปุ่นจะเหมือนกับประเทศไทยมั้ย

คือเราชอบคิดตลอดว่า ทำไมคนต่างจังหวัด ต้องเข้าเมืองมาทำงานในเมืองหลวงกันหมด

คนส่วนใหญ่ในประเทศคือทำงานในบริษัท หรือ โรงงานเยอะมาก

คือเราคิดตลอดว่า เรามีบ้าน ทำไมเราไม่ทำงานที่บ้าน แต่เรากลับอาศัยอยู่ในที่ทำงาน

เยอะกว่าอยู่บ้านของตัวเองทำไม ทั้งๆที่แน่นอนทุกคนอยากอยู่บ้าน

จากที่คุยกับ host ก็ได้คำตอบมาว่า วิถีเหมือนกัน Young people จะเข้าเมืองโตเกียว

เพื่อแข่งขัน ต่อสู้ และเข้าทำงานในบริษัท host เคยทำงานในบริษัท 20ปี วิถีชิวิตคือน่าเบื่อมาก

จนกระทั่งหยุดงานนั้นด้วยตัวเองและเปลี่ยนแปลงชีวิตตัวเอง กลับบ้านนอก และทำฟาร์ม 

แต่การทำฟาร์มก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องศึกษา เรียนรู้ และ ทดลอง อย่างมาก

ออแกนิคฟาร์ม ส่วนใหญ่คือ จะขายโดยตรงให้กับลูกค้า ขายกันเอง ทำการตลาดกันเอง

ตรงนี้เป็นเรื่องน่าสนใจ ประเทศญี่ปุ่น ถึงแม้จะบ้านนอก แต่การคมนาคมดีมาก 

รถไฟ local แต่เข้าถึงชุมชน ไฟเข้าถึง นำ้สะอาด คือระบบเมืองดีมาก คนสามารถใช้ internet ได้

เราคิดว่า ประเทศไทย มีคนที่มีคุณภาพนะ คนต่างจังหวัดคืออัจฉริยะเลย คนสมัยก่อน 

มักมีไอเดียน่าทึ่งเสมอ แต่มักไม่ได้รับการนำไปใช้และเผยแพร่อย่างจริงจัง

ระบบบ้านเมืองไทยก็มีแต่ให้ แต่ไม่สอนคน คือถ้าเปลี่ยนมาสอนคน และสนับสนุนในสิ่งที่ควรทำ

คนก็จะสามารถมีงานทำในชุมชนของตัวเองได้

แต่ทุกวันที่ผู้คนมุ่งหน้าเข้าเมืองใหญ่ เพราะคิดว่าที่บ้านไม่มีงานทำ ซึ่งก็ไม่แปลก 

ก็เพราะไม่มีจริงๆนั้นแหละ ทุกคนก็เลยต้องมุ่งเข้าสู่เมืองหลวงกัน ทีนี้ทุกอย่างก็มาแออัดกันในเมือง 

และก่อเกิดปัญหาต่างๆมากมายในเมือง รถติด อาชญากรรม สารพัดปัญหา

มีเรื่องเล่าอีกมากหลังจากได้ wwoof มา แต่เอาไปต่อ wwoof ที่ 2 กับ 3 ก็แล้วกัน ^^